عوامل پرریزی در مرغ تخمگذار
پرریزی یک خصوصیت فیزیولوژیکی و طبیعی در پرندگان است، از جمله مرغان تخمگذار. پرریزی در مرغان تخمگذار معمولاً پس از یک سال تخمگذاری آغاز میشود. در این مدت، مرغان پرهای خود را از دست میدهند و پرهای جدیدی جایگزین آنها میشود. این فرایند به عنوان “دوره لک” شناخته میشود و معمولاً حدود ۲ ماه به طول میانجامد.
در طول دوره لک، تخمگذاری مرغان متوقف میشود زیرا برای رشد پرها نیاز به پروتئین بیشتری است و پروتئین مصرفی برای تولید تخم کافی نخواهد بود. بنابراین، تخمگذاری در این مدت متوقف میشود تا پرها به طور کامل رشد کنند.
مرغ تخمگذار درجه یک پرریزی را تا ۱۵ ماه بعد از شروع تخمگذاری آغاز نخواهد کرد. اما در برخی موارد، ممکن است مرغان در زمان پرریزی همچنان تخمگذاری را ادامه دهند، اگرچه تولید تخمهای آنها نسبت به زمانی که در دوره پرریزی نیستند، کاهش مییابد.
در مرغانی که تخمگذار نیستند، پرریزی معمولاً هشت تا نه ماه پس از سن بلوغ آغاز میشود و دوره پرریزی آنها بیش از ۲ ماه به طول میکشد.
پرریزی مرغ: دلایل، تشخیص و درمان
پرریزی مرغ یک اتفاق طبیعی است که در طول زندگی آن رخ می دهد. با این حال، گاهی اوقات ممکن است پرریزی مرغ به دلیل بیماری یا شرایط نامناسب محیطی باشد. در این مقاله به بررسی دلایل، تشخیص و درمان پرریزی مرغ می پردازیم.
دلایل ریزش پر مرغ : علل طبیعی و غیر طبیعی
مرغ ها پرهای خود را به دلایل مختلفی از دست می دهند. برخی از این دلایل طبیعی و بخشی دیگر غیر طبیعی هستند.
دلایل طبیعی ریزش پر مرغ
- پرریزی طبیعی: پرریزی طبیعی مرغ معمولاً در فصل پاییز رخ می دهد و حدود 2 ماه طول می کشد. در این دوره، پرهای قدیمی مرغ می ریزند و پرهای جدید جایگزین آنها می شوند.
- پرریزی فصلی: پرریزی فصلی نیز یک نوع پرریزی طبیعی است که در برخی نژادهای مرغ رخ می دهد. در این نوع پرریزی، مرغ ها در فصل تابستان پرهای خود را از دست می دهند تا در فصل زمستان پرهای جدید و ضخیم تری رشد کنند.
- بلوغ: مرغ های جوان در دوران بلوغ دچار ریزش پر می شوند. این یک فرآیند طبیعی است که به مرغ ها کمک می کند تا پرهای بالغ خود را رشد دهند.
- جفت گیری: مرغ های ماده در طول دوره جفت گیری دچار ریزش پر می شوند. این یک فرآیند طبیعی است که به مرغ ها کمک می کند تا پرهای خود را برای جفت گیری آماده کنند.
دلایل غیر طبیعی ریزش پر مرغ
- تغذیه نامناسب: کمبود پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی در رژیم غذایی مرغ ها می تواند باعث ریزش پر شود.
- پرریزی ناشی از بیماری: برخی بیماری ها مانند بیماری های ویروسی، قارچی یا انگلی می توانند باعث ریزش پر در مرغ ها شوند.
- شرایط نامناسب محیطی: دمای پایین هوا، رطوبت بالا و استرس می توانند باعث ریزش پر شوند.
- پرریزی استرس: استرس می تواند باعث ریزش پر در مرغ ها شود. عواملی مانند تغییر مکان، تغییرات در رژیم غذایی یا بیماری می توانند باعث استرس در مرغ ها شوند.
- پرریزی ناشی از کمبود مواد مغذی: کمبود پروتئین، ویتامین ها یا مواد معدنی در رژیم غذایی مرغ ها می تواند باعث ریزش پر در آنها شود.
دلایل ریزش پر مرغ میتوانند به موارد زیر برگردند:
- تغذیه نامناسب: تغذیه ضعیف و کمبود ویتامینها و مواد معدنی میتواند باعث ضعف پرها و ریزش آنها شود. اطمینان حاصل کنید که تغذیه مرغان شامل مواد غذایی غنی از پروتئین، ویتامینها و مواد معدنی است.
- بیماریهای ویروسی: برخی از بیماریهای ویروسی میتوانند به ضعف پرها و ریزش آنها منجر شوند. اجتناب از انتقال بیماریهای ویروسی و اجرای برنامههای واکسیناسیون منظم میتواند مرغان را محافظت کند.
- بیماریهای قارچی: عفونتهای قارچی نیز میتوانند به ضعف پرها و ریزش آنها منجر شوند. حفظ شرایط بهداشتی مناسب و پیشگیری از عفونتهای قارچی باعث حفظ سلامت پوست و پرهای مرغان میشود.
- حشرات آفتزا: شپش یا کنهها میتوانند به پوست و پرهای مرغ آسیب برسانند و ریزش پر را ایجاد کنند. استفاده از روشهای کنترل آفات و بهداشت محیطی مناسب میتواند از این مشکل جلوگیری کند.
- شرایط محیطی نامناسب: دمای بالا یا پایین نامناسب، رطوبت غیرمناسب و شرایط محیطی نامناسب دیگر میتوانند به ضعف پرها و ریزش آنها منجر شوند. ایجاد محیط مناسب و کنترل دما و رطوبت در مرغداری اهمیت دارد.
- استرس: استرس ناشی از عوامل مختلف مانند نویز، انتقال، تغییرات محیطی و غیره میتواند به ضعف پرها و ریزش آنها منجر شود. حفظ شرایط آرام و آرامش برای مرغان میتواند استرس را کاهش دهد.
- بلوغ: در مرحله بلوغ جوجه مرغ، تغییرات هورمونی و فیزیولوژیکی رخ میدهد که ممکن است به ریزش پرها منجر شود.
- پرریزی فصلی: پرریزی طبیعی مرغ در فصل پاییز رخ میدهد و در این دوره پرهای قدیمی مرغ ریزش میکنند و جایگزین آنها پرهای جدیدی میشوند. این فرآیند طبیعی است و به حفظ سلامت و عملکرد بهتر مرغان کمک میکند.
- جفتگیری مکرر: جفتگیری مکرر و پشت سر هم بدون زمان استراحت میتواند به ضعف پرها و ریزش آنها منجر شود. بنابراین، باید جفتگیری را به طور منظم و با فواصل مناسب برنامهریزی کرد.
عوامل پرریزی پرندگان
یکسری از عوامل محیطی که باعث می شود كه پرریزی زودتر از موعد آغاز شود
- افزایش دمای محیط
- کم شدن مصرف آب و غذا به هر دلیل
- افزایش زمان تاریکی
- وجود بیماری و انگلها
- نقل و انتقال گله
علائم ریزش پر مرغ
علائم ریزش پر مرغ شامل موارد زیر است:
- افت پر از بدن مرغ
- وجود لکه های پوستی بدون پر
- کاهش وزن مرغ
- ضعف و بی حالی مرغ
تشخیص پرریزی مرغ
برای تشخیص علت پرریزی مرغ، باید به علائم دیگر مرغ نیز توجه کرد. اگر مرغ علاوه بر ریزش پر، علائم دیگری مانند بی اشتهایی، اسهال، مشکلات تنفسی یا زخم های پوستی نیز داشته باشد، ممکن است دچار بیماری باشد. در این صورت، باید مرغ را نزد دامپزشک ببرید تا علت پرریزی او تشخیص داده شود.
درمان پرریزی مرغ
درمان پرریزی مرغ به علت آن بستگی دارد. اگر پرریزی مرغ طبیعی باشد، نیازی به درمان نیست. اما اگر پرریزی مرغ ناشی از بیماری یا شرایط نامناسب محیطی باشد، باید علت آن برطرف شود.
در صورت پرریزی مرغ ناشی از بیماری، درمان باید توسط دامپزشک انجام شود.
در صورت پرریزی مرغ ناشی از کمبود مواد مغذی، باید رژیم غذایی مرغ را اصلاح کرد.
در صورت پرریزی مرغ ناشی از استرس، باید عوامل استرس زا را برطرف کرد.
پیشگیری از پرریزی مرغ
برای پیشگیری از پرریزی مرغ، باید موارد زیر را رعایت کنید:
- مرغ ها را در محیطی تمیز و بهداشتی نگهداری کنید.
- مرغ ها را با یک رژیم غذایی متعادل و کامل تغذیه کنید.
- مرغ ها را در محیطی گرم و خشک نگه دارید.
- از استرس در مرغ ها جلوگیری کنید.
- مرغ ها را به موقع واکسینه کنید.
تغذیه نامناسب، عامل اصلی ریزش پر مرغ
پرهای مرغ ها از کراتین ساخته شده اند که یک پروتئین است. بنابراین، تغذیه مناسب و تأمین مواد غذایی لازم برای ساختن پرهای جدید ضروری است. تغذیه نادرست میتواند تأثیر قابل توجهی بر رشد و سلامت پرهای مرغ داشته باشد. پرهای مرغ به شکلی مشابه با موهای انسان هستند و حاوی مقدار زیادی پروتئین هستند. به همین دلیل، تأمین میزان کافی پروتئین در تغذیه مرغان میتواند به رشد سالم و پرریزی منظم پرها کمک کند. از طرف دیگر، کمبود پروتئین و عدم تأمین ویتامینها و مواد معدنی مورد نیاز در تغذیه حیوان نیز میتواند باعث ضعف و آسیب پذیری پرها شود. به همین دلیل، ممکن است با مشکل ریزش پرهای مرغ مواجه شویم.
همچنین، عدم تعادل در میزان آمینو اسیدها نیز میتواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت پرهای مرغ و سلامتی آن داشته باشد. اسیدهای آمینه گوگردی مانند سیستئین و متیونین، که اسیدهای آمینه مهمی برای مرغ هستند، نقش بسیار مهمی در ساختار پرها و سلامت بدن مرغ دارند. در صورت عدم توازن در تأمین این آمینو اسیدها، نه تنها پرها بلکه سلامتی مرغ به طور کلی تحت تأثیر قرار میگیرد و ممکن است مرغ به بیماری مبتلا شود. در نتیجه، عملکرد و بهرهوری حیوان نیز کاهش مییابد.
برای حفظ سلامتی پرهای مرغ، ضرورت دارد تا تغذیهای مناسب و درست در نظر گرفته شود. تأمین مقدار کافی پروتئین و اسیدهای آمینه مورد نیاز، همراه با ویتامینها و مواد معدنی لازم، میتواند به رشد سالم پرها و حفظ سلامت مرغان کمک کند و عملکرد بهتری را برای آنها تضمین نماید.
- کمبود پروتئین:پروتئین یکی از مهم ترین مواد مغذی مورد نیاز برای رشد و سلامت پرها است. کمبود پروتئین در رژیم غذایی مرغ ها می تواند باعث ریزش پر، ضعیف شدن پرها و کاهش کیفیت پرها شود.
- کمبود ویتامین ها و مواد معدنی:ویتامین ها و مواد معدنی نیز برای رشد و سلامت پرها ضروری هستند. کمبود ویتامین A، ویتامین E، سلنیوم و روی می تواند باعث ریزش پر، ضعیف شدن پرها و افزایش حساسیت پرها به بیماری ها شود.
- متناسب نبودن میزان آمینو اسیدها:آمینو اسیدها بلوک های سازنده پروتئین هستند. متناسب نبودن میزان آمینو اسیدها در رژیم غذایی مرغ ها می تواند باعث ریزش پر، ضعیف شدن پرها و افزایش حساسیت پرها به آسیب ها شود.
راه های پیشگیری از ریزش پر به دلیل تغذیه نامناسب
برای پیشگیری از ریزش پر مرغ به دلیل تغذیه نامناسب، باید موارد زیر را رعایت کنید:
- مرغ ها را با یک رژیم غذایی متعادل و کامل تغذیه کنید.
- از غذاهای تجاری مناسب برای مرغ ها استفاده کنید.
- به طور منظم غذای مرغ ها را بررسی کنید تا مطمئن شوید که تمام مواد مغذی مورد نیاز آنها را تأمین می کند.
ریزش پر مرغ به دلیل بیماری ویروسی
بیماری های ویروسی یکی از مهم ترین دلایل ریزش پر مرغ است. این بیماری ها می توانند باعث ایجاد مشکلات جدی در سلامت مرغ شوند و حتی منجر به مرگ آن شوند.
علائم بیماری های ویروسی در مرغ شامل موارد زیر است:
- ریزش پر
- ضعف و بی حالی
- کاهش اشتها
- اسهال
- دمای بالا
- ترشحات از چشم و بینی
برخی از بیماری های ویروسی که باعث ریزش پر مرغ می شوند عبارتند از:
- نیوکاسل
- گامبورو
- IB
- Marek
- Pox
راه های پیشگیری از ریزش پر مرغ به دلیل بیماری ویروسی
- مرغ ها را به موقع واکسینه کنید.
- از تماس مرغ ها با مرغ های بیمار خودداری کنید.
- محیط نگهداری مرغ ها را تمیز و بهداشتی نگه دارید.
درمان ریزش پر مرغ به دلیل بیماری ویروسی
در صورت ابتلای مرغ به بیماری ویروسی، درمان قطعی وجود ندارد. با این حال، می توان با استفاده از داروهای ضد ویروسی و حمایتی، علائم بیماری را کنترل کرد و از مرگ مرغ جلوگیری کرد.
بیماری های قارچی: کچلی مرغ خانگی
یکی از علائم و نشانه های شایع بیماری های قارچی در مرغ، خارش پوست است. این خارش می تواند باعث خودزنی و کندن پرهای مرغ شود. سایر علائم و نشانه های بیماری های قارچی در مرغ عبارتند از:
- لکه های پوستی قرمز یا سفید
- پوست خشک و پوسته پوسته
- ترشح چرکی
- بوی بد
عوامل بیماری زا قارچی : علت پرریزی جوجه مرغ
بیماری های قارچی در مرغ و خروس توسط قارچ هایی ایجاد می شوند که می توانند از طریق هوا، خاک یا تماس با مرغ های آلوده منتقل شوند. برخی از قارچ های شایع که باعث بیماری های قارچی در مرغ می شوند عبارتند از:
- آسپرژیلوس
- کاندیدیاز
- تریکوفیتون
- میکروسپورا
درمان کچلی مرغ : بیماری های قارچی
درمان بیماری های قارچی در مرغ معمولاً شامل استفاده از داروهای ضد قارچ است. این داروها می توانند به صورت خوراکی، موضعی یا تزریقی تجویز شوند. در برخی موارد، ممکن است لازم باشد مرغ را از سایر مرغ ها جدا کنید تا از گسترش بیماری جلوگیری شود.
شپش زدن مرغ : علت ریختن پر مرغ
شپش زدن مرغ یک بیماری شایع است که می تواند باعث ریزش پر، خارش و ناراحتی در مرغ ها شود. شپش ها حشرات کوچک و بدون بالی هستند که از خون مرغ ها تغذیه می کنند. آنها می توانند از طریق تماس مستقیم با مرغ های آلوده یا از طریق تماس با محیط آلوده منتقل شوند.
یکی از علل با تأثیر بالا در ریزش پرهای مرغ و راههای درمان آن، درجه تمیزی محیط زیست زندگی حیوان است. در صورت عدم رعایت بهداشت در مرغداری، شپشزدن مرغان امری غیرقابل پیشبینی است. شپشها برای بقا به کراتین پرهای مرغ نیاز دارند و به همین دلیل به ساقه و ریشه پرها حمله میکنند. در نهایت، پرها ضعیف میشوند و پس از مدت کوتاهی از بدن مرغ جدا میشوند. وجود فضولات در محیط زندگی مرغ، جمعآوری پشهها، حشرات آزاردهنده و در نتیجه حمله شپشها را به همراه دارد.
3 علت شایع شپش زدن مرغ :
- عدم رعایت بهداشت: شپش ها در محیط های کثیف و غیربهداشتی بیشتر رشد می کنند.
- ازدحام جمعیت: تراکم زیاد مرغ ها در یک فضای کوچک، شپش زدن را بیشتر می کند.
- تغذیه نامناسب: تغذیه نامناسب مرغ ها می تواند باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی آنها شود و آنها را مستعد ابتلا به بیماری ها، از جمله شپش زدن کند.
علائم شپش زدن مرغ
- ریزش پر: شپش ها به ریشه پرها حمله می کنند و باعث ریزش آنها می شوند.
- خارش: مرغ های مبتلا به شپش، اغلب دچار خارش می شوند و ممکن است پرهای خود را بکنند.
- ضعف و بی حالی: مرغ های مبتلا به شپش، ممکن است ضعیف و بی حال به نظر برسند.
راه های درمان شپش زدن مرغ : داروهای ضد شپش
درمان شپش زدن مرغ معمولاً شامل استفاده از داروهای ضد شپش است. این داروها می توانند به صورت موضعی یا خوراکی تجویز شوند. در برخی موارد، ممکن است لازم باشد مرغ های مبتلا به شپش را از سایر مرغ ها جدا کنید تا از گسترش بیماری جلوگیری شود.
داروهای موضعی: این داروها به صورت اسپری، لوسیون یا پماد روی پوست مرغ مالیده می شوند. برخی از داروهای موضعی رایج برای شپش زدن مرغ عبارتند از:
- آیورمکتین
- پرمترین
- سینامیل آلدهید
داروهای خوراکی: این داروها به صورت قرص یا کپسول به مرغ داده می شوند. برخی از داروهای خوراکی رایج برای شپش زدن مرغ عبارتند از:
- آیورمکتین
- فلورومیترین
- سیکلوپروپیل اتیل آمین
پرریزی مرغ تخمگذار : استرس در مرغ ها و راه های درمان آن
استرس یکی از عوامل مهمی است که می تواند باعث ریزش پر در مرغ ها شود. استرس می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله:
- تغییرات در محیط زندگی: تغییر در دما، نور، صدا یا سایر عوامل محیطی می تواند باعث استرس در مرغ ها شود.
- ازدحام جمعیت: تراکم زیاد مرغ ها در یک فضای کوچک می تواند باعث استرس در آنها شود.
- تغذیه نامناسب: تغذیه نامناسب می تواند باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی مرغ ها شود و آنها را مستعد ابتلا به استرس کند.
- بیماری ها: برخی از بیماری ها می توانند باعث استرس در مرغ ها شوند.
علائم ریزش پر ناشی از استرس
- ریزش پر در قسمت های خاصی از بدن، مانند سر، گردن یا پشت
- وجود لکه های بدون پر
- خارش
- ضعف و بی حالی
درمان ریزش پر ناشی از استرس
- رفع منبع استرس: اولین قدم در درمان، رفع منبع استرس است. اگر منبع استرس قابل شناسایی باشد، باید آن را برطرف کنید.
- افزایش آسایش مرغ: می توانید با انجام اقدامات زیر، آسایش مرغ را افزایش دهید:
دمای محیط را در حد مطلوب نگه دارید.
جریان هوای کافی را در محل زندگی مرغ فراهم کنید.
محیط زندگی مرغ را تمیز و عاری از آلودگی نگه دارید.
مرغ را به صورت منظم حمام دهید.(حمام شن و ماسه گزینه مناسب است)
به مرغ غذای متعادل و کافی بدهید.
جنگ و زورگویی : پرریزی جوجه مرغ
مرغ ها حیوانات اجتماعی هستند که در گله های بزرگ زندگی می کنند. با این حال، مانند هر گروه اجتماعی دیگری، گاهی اوقات در میان آنها اختلافاتی پیش می آید. یکی از مشکلاتی که ممکن است در گله های مرغ رخ دهد، قلدری و پرکنی است.
بعضی از جوجهها، زمانی که تحت فشار و آزار اعضای دیگر گله قرار میگیرند، پرهای خود را از دست میدهند. اگر مدتی مرغان را پرورش داده باشید، احتمالاً متوجه شدهاید که آنها همیشه به یکدیگر نوک میزنند. این رفتار معمولاً بیخطر است.اما گاهی اوقات مرغانی که قدرت بیشتری دارند، به منظور نمایش قدرت خود، به مرغان کوچکتر نوک میزنند یا پرهای آنها را میکنند. در اینجا موضوع کمی جدیتر میشود. اگر مرغ شما در حال از دست دادن پرهای خود است و به نظر میرسد تنها مرغ در گله است که این مشکل را دارد، یکی از دلایل آن میتواند قلدری و نوک زدن مرغان دیگر باشد.
این موضوع میتواند بسیار خطرناک باشد، زیرا میتواند منجر به ایجاد لکههایی روی پوست مرغ شما شود و اگر مرغ قدرتمند به کار خود ادامه دهد، ممکن است در برخی موارد حتی منجر به مرگ شود. برخی از مرغان که بیش از حد آزار و اذیت میشوند، ممکن است قربانی کانیبالیسم در گله شوند. (کانیبالیسم بیماری است که در آن پرندهها شروع به خوردن خود یا همنوعان خود میکنند.)
علل قلدری و جنگ در مرغ ها
- تغییرات در گله: اضافه شدن یک مرغ جدید به گله می تواند باعث ایجاد تنش و رقابت شود.
- استرس: مرغ هایی که تحت استرس قرار دارند، بیشتر احتمال دارد که رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهند.
- عوامل ژنتیکی: برخی از مرغ ها به طور طبیعی پرخاشگرتر از سایرین هستند. مانند نژاد لاری و برهما
علائم جنگ و دعوا در مرغ ها
- پرکنی: مرغ های قلدر ممکن است پرهای سایر مرغ ها را بکشند.
- زخم های ناشی از نوک زدن: مرغ های قلدر ممکن است سایر مرغ ها را با نوک خود زخمی کنند.
- رفتارهای پرخاشگرانه: مرغ های قلدر ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه مانند تهاجم یا تهدید را نسبت به سایر مرغ ها نشان دهند.
راه های پیشگیری از جنگ و قلدری در مرغ ها
- از ازدحام جمعیت در مرغداری خودداری کنید. مرغ هایی که در فضای کوچکی نگهداری می شوند، بیشتر احتمال دارد که دچار استرس و پرخاشگری شوند.
- برای مرغ ها فضای کافی برای گشت و گذار و یافتن غذا فراهم کنید. مرغ هایی که سرگرم هستند، کمتر احتمال دارد که رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهند.
- به مرغ ها غذای متعادل و کافی بدهید. مرغ هایی که از نظر تغذیه ای سالم هستند، کمتر احتمال دارد که دچار استرس و پرخاشگری شوند.
- مرغ های جدید را به آرامی به گله معرفی کنید. مرغ های جدید ممکن است در ابتدا مورد آزار و اذیت سایر مرغ ها قرار گیرند.
اشتباهات مدیریتی در ریزش پر گله مرغ تخمگذار
- جیره پروتئینی: مصرف پروتئین بیش از حد میتواند منجر به رشد زیاد پرها شده و در نتیجه ریزش آنها را ایجاد کند. همچنین کمبود پروتئین، اسیدهای آمینه گوگرد دار (متیونین و سیستئین)، اسیدهای آمینه شاخه دار (والین، لوسین و ایزولوسین) و سایر ترکیبات تغذیهای میتوانند باعث مشکلات در پرها شوند.
- کمبود ویتامینها و مواد معدنی: کمبود ویتامینها و مواد معدنی نیز میتواند عاملی در ریزش پرها باشد. برای مثال، کمبود ویتامین E و سلنیم میتواند رشد و توسعه پرها را کاهش دهد. همچنین کمبود ویتامینهای پیریدوکسین، اسید پانتوتنیک، نیاسین، ریبوفلاوین و فولاسین نیز میتواند باعث کاهش رشد پرها شود. کمبود مواد معدنی مانند سلنیم، روی و کروم نیز مشکلات در پرها را ایجاد میکند.
- سم و دارو: استفاده از بروم به شکل اسید بوریک برای کنترل سوسک سیاه، سم T2 و سم قارچی اکراتوکسین A، استفاده از داروهای ضدکوکسیدیوز یونوفره در جیرههایی که کمبود پروتئین یا اسیدهای آمینه گوگرد دار دارند،
- سالن پرورش: تراکم در واحد سطح و فضای دانخوری و آبخوری ناکافی نیز میتوانند عواملی باشند که ریزش پرها را تسریع میکنند.
ایجاد شرایط پرریزی مصنوعی :
پرریزی مصنوعی را اکثرا مرغدارانی انجام می دهند كه می خواهند گله را برای سال دوم تخم گذاری نگهداری كنند.
ولی مرغداران حرفه ای چه تولید كنندگان تخم مرغ و چه پرورش دهندگان مرغ مادر گله خود را برای سال دوم نگهداری نمی كنند.
ولی مرغداران حرفه ای چه تولید كنندگان تخم مرغ و چه پرورش دهندگان مرغ مادر گله خود را برای سال دوم نگهداری نمی كنند.
برای اینكه مرغ را به پرریزی وادار كنیم بایستی غذا و آب را در روز نخست از دسترس مرغ خارج نمود.
در روز بعد فقط اب داده می شود و دو سه روز بعد بجای غذا از سبوس یا هر خوراک حجیم دیگر استفاه میشود.
این مرغ ها در روز باید دو بار تغذیه شوند . این عمل تا موقعی كه پرهای اولیه ریخته شود ادامه می یابد.
پس از آن به تدریج غذای معمولی داده می شود.
در روز بعد فقط اب داده می شود و دو سه روز بعد بجای غذا از سبوس یا هر خوراک حجیم دیگر استفاه میشود.
این مرغ ها در روز باید دو بار تغذیه شوند . این عمل تا موقعی كه پرهای اولیه ریخته شود ادامه می یابد.
پس از آن به تدریج غذای معمولی داده می شود.
همچنین با كم کردن مقدا ر نمك جیره و یا مصرف زیاد روی (Zn) (۱۵۰۰۰تا ۲۰۰۰۰ قسمت در میلیون ) می توان پرریزی اجباری را بوجود آورد.
چگونه به مرغ مبتلا به ریزش پر کمک کنیم؟
اگر مرغ شما دچار ریزش پر شد، باید علت آن را شناسایی کنید تا بتوانید اقدام درمانی مناسب را انجام دهید. در صورت عدم درمان، ریزش پر می تواند منجر به مشکلات جدی در سلامت مرغ شود.در صورت ریزش پر مرغ به دلایل طبیعی، معمولاً نیازی به درمان نیست. با این حال، در صورت ریزش پر مرغ به دلایل غیر طبیعی، باید اقدامات درمانی لازم را انجام دهید.
- تغذیه مناسب: اطمینان حاصل کنید که مرغان شما از تغذیه متنوع و تعادلدرستی برخوردار باشند. مطمئن شوید که جیره غذایی آنها شامل کمیت و کیفیت مناسب پروتئین، اسیدهای آمینه، ویتامینها، مواد معدنی و دیگر عناصر مغذی است. در صورت امکان، مشاوره یک تغذیهشناس متخصص را دریافت کنید.
- ارائه مکملهای تغذیهای: در برخی موارد، استفاده از مکملهای تغذیهای میتواند به مرغان کمک کند. مثلاً افزودن مکملهای حاوی پروتئین، اسیدهای آمینه، ویتامینها و مواد معدنی به جیره غذایی میتواند بهبودی در رشد و سلامت پرها داشته باشد. در هر صورت، بهتر است قبل از استفاده از هرگونه مکمل تغذیهای، با متخصصان مربوطه مشورت کنید.
- مدیریت استرس: سعی کنید محیط زندگی مرغان را به گونهای تنظیم کنید که استرس آنها کاهش یابد. فراهم کردن شرایط آرام و مناسب، جلوگیری از تماس با عوامل تنشزا مانند صداهای بلند، حرکات ناگهانی و تغییرات شدید دما میتواند مفید باشد.
- بررسی عوامل محیطی: مطمئن شوید که مرغان به محیط زندگی مناسب دسترسی دارند. اطمینان حاصل کنید که دانخوری، آبخوری و فضای زندگی آنها به اندازه کافی بزرگ و مناسب است. همچنین، بررسی کنید که آیا محیط زندگی آنها تمیز و بهداشتی است یا خیر.
- مشاوره تخصصی: در صورتی که مشکل ریزش پر به طور مداوم ومشکلآور ادامه دارد، توصیه میشود با دامپزشک یا متخصصان مربوطه مشورت کنید. آنها میتوانند بررسیهای دقیقتر انجام داده و راهنماییهای خاصی برای مدیریت و درمان مشکل را ارائه کنند.
نتیجه گیری
پرریزی مرغ یک اتفاق طبیعی است که در طول زندگی آن رخ می دهد. با این حال، گاهی اوقات ممکن است پرریزی مرغ به دلیل بیماری یا شرایط نامناسب محیطی باشد. در این صورت، باید علت پرریزی مرغ تشخیص داده شود و درمان مناسب انجام شود. با رعایت نکات ذکر شده در این مقاله می توانید از پرریزی مرغ جلوگیری کنید.
ایرانچیک تنها تولید کننده دستگاه جوجه کشی که واقعا به موفقیت شما و جوجه کشی آسان اهمیت میدهد
دستگاه جوجه کشی ایرانچیک با پشتیبانی واقعی و ضمانت نامه معتبر
با ما در تماس باشید
آدرس کارخانه : آمل – شهرک صنعتی کلاک – کلاک 4 – گروه صنعتی ایرانچیک
مدیر عامل آقای دکتر ایمان قناعت : 09036166003
مدیر فروش خانم مهندس صالحی : 09115566007
سلام. مرغ های من دارای پر ریزی شدن. پرهای زیروش ریخته. مرغ هام تخم می گذارند. ممکن بخاطر تخم گذاری باشه؟ از شما هم به خاطر مطلب های خوبتون ممنون.